Santen, Femmie van – Lege handen

Inhoud:

Een jonge vrouw rooft en pasgeboren baby uit een Limburgs ziekenhuis. Drie jaar later is het misdrijf nog steeds niet opgelost Er zit een rechercheur op de zaak maar het onderzoek staat op een laag pitje. Het gezin waarin het meisje geboren is, lijkt weer op te krabbelen, maar in werkelijkheid weten ze zich geen raad met het verlies. Cas, de vader, stort zich op het werk en de moeder Valerie begint haar eigen, krankzinnige zoektocht naar het meisje.

Waardering:

Cas en Valerie maken iets vreselijks mee… hun pasgeboren dochtertje wordt weggeroofd uit het ziekenhuis. 
Inmiddels is het al een aantal jaren geleden en nog steeds is er geen enkel spoor naar hun kind. Valerie besluit, samen met haar vriendin, zelf op onderzoek uit te gaan.
Hierdoor wordt ook de politie weer wat actiever en worden er een paar aanknopingspunten gevonden. 
Je kind zoek… de grote angst van iedere moeder. Toch worden de gevoelens van Valerie en zeker van Cas niet erg diepgaand beschreven helaas. Oppervlakkig wordt wel beschreven hoe Valerie ernaar verlangt haar dochter terug te zien, maar over de radeloosheid, die je als moeder zeker moet hebben, lees je niet.
‘Literaire thriller’ staat er op de voorkant. Hoewel je in zo’n situatie zeker het gevoel moet hebben in een thriller beland te zijn, zou ik het boek zelf niet in deze categorie zetten. Het verhaal leest vlot, maar spannend is het niet. 

Gegevens:

Uitgeverij: Kok
ISBN: 9789043521215
Aantal pagina’s: 224
Prijs: € 18.95